Het zit er weer op, de vakantie. We hebben twee heerlijke weken gehad in Zuid-Italië. Genoten van de zon, de zee, elkaar, heerlijk Italiaanse eten, lekkere wijntjes, limoncello, de gastvrijheid van de mensen en vooral het even niets moeten. En dat was nodig!
Voor onze vakantie had ik het zwaar. Het ondernemen viel me zwaar. Eigenlijk viel alles me zwaar. Alles voelde als moeten. Ik wilde zoveel. Zoveel plannen, zoveel ideeën, zoveel meningen, zoveel informatie. En elke dag weer dat gevoel dat ik niet zoveel was opgeschoten als ik wilde. Het frustreerde me. Er kwam nog minder uit mijn handen. En met de vakantie in het vooruitzicht stortte mijn energieniveau de laatste weken helemaal in. Ik wist dat ik bijna vakantie had en gaf me over aan de vermoeidheid in mijn lijf en kon niet wachten tot we vertrokken.
In Italië heb ik dan ook (bijna niet ?) aan mijn werk gedacht en dat ging eigenlijk heel gemakkelijk. Ik had nog wel allerlei dingen meegenomen, maar we hebben het niet eens over het werk gehad. De iPad is niet eens aan geweest…. Vooral uitrusten, niet nadenken en gewoon even niks. Bijzonder om te ervaren hoe traag je hersenen dan gaan werken, ha ha.
Ik heb me wel afgevraagd hoe het zover heeft kunnen komen. Waarom was ik zo moe? Waarom voelde alles als moeten? Waarom kwam er zo weinig uit mijn handen? En ik kwam eigenlijk maar tot één conclusie. Het was al een tijdje niet gebeurd, maar ik was over mijn grenzen heen gegaan. Ik had niet naar mijn lichaam geluisterd dat precies aangeeft waar mijn grens ligt. Ik krijg dan “zere botten” en de slijtage in mijn rug gaat weer opspelen. Ik weet dan dat het tijd is om het rustiger aan te doen. De laatste weken voor de vakantie deden mijn botten pijn, had ik last van mijn rug…. maar ik luisterde niet.
Ik ging maar door, legde de lat steeds hoger, wilde nog sneller en nog meer. Ik wilde alles afkrijgen voor de vakantie, dus ik kroop ’s avonds nog een paar uur achter mijn de laptop, nog even dit, nog even dat. Ik verloor mezelf in alle plannen, ideeën en to-do’s. Ik keek teveel naar anderen. Luisterde niet meer naar mezelf. Ik voelde me verward, waarom lukt het niet? En hoewel sporten essentieel is om mijn rug in goede conditie te houden, schoot het er vaak bij in. Mijn lichaam ging steeds harder schreeuwen dat ik moest stoppen, maar het was bijna vakantie! Nog even volhouden… Diep van binnen voelde ik wel dat het niet goed was wat ik deed, maar ik wist niet meer hoe ik er uit moest komen. Ik was te moe, ik was op. Mijn accu was helemaal leeg.
Onze vakantie kwam dus op het juiste moment. Even letterlijk en figuurlijk afstand nemen was nodig. Weer het gevoel krijgen dat ik op mezelf kan vertrouwen. Weer luisteren naar mijn lichaam, zodat ik de grens niet meer overga. Weer luisteren naar mezelf, zodat ik kan genieten van wat ik doe omdat het mijn keuze is! En gelukkig is de accu ook weer opgeladen.
Liefs,
#happyentrepreneur #accuopladen #goedvoormezelfzorgen #nieuwenergie #grenzen #selfcare #luisteren
